Γκέοργκ Μπύχνερ | Βοϋτσεκ | Εκδοχή β’

Η β’ εκδοχή της παράστασης “Βόυτσεκ” του Γκέοργκ Μπύχνερ από την Ομάδα Σημείο Μηδέν παρουσιάστηκε στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος την περίοδο από τον Οκτώβριο του 2014 ως τον Μάρτιο του 2015.

 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα και το έργο:

 

Ο Βόυτσεκ γράφτηκε το 1836 στη Γερμανία, από τον 24χρονο Γκέοργκ Μπύχνερ (1813-1837), που πέθανε πριν προλάβει να το ολοκληρώσει. Το έργο αυτό, με τις μικρές αποσπασματικές του σκηνές, και την αινιγματική τους ακολουθία, έμελλε να επηρεάσει όσο λίγα το θεατρικό τοπίο του 20ού αιώνα.

 

Η υπόθεση βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και έχει ως εξής:
Ο στρατιώτης Βόυτσεκ ξυρίζει καθημερινά τον λοχαγό του και για λίγα χρήματα κάνει το πειραματόζωο στον γιατρό του στρατοπέδου, για να θρέψει την οικογένειά του. Ο Βόυτσεκ θα σκοτώσει τη Μαρία, τη μάνα του παιδιού του, γιατί τον απατά. Η φυλακή της κοινωνίας γίνεται τόσο ασφυκτική που του αφήνει μόνο μια διέξοδο, τη βία. Αυτή η μορφή βίας δεν στρέφεται ενάντια στους καταπιεστές του, αλλά ενάντια στη γυναίκα του και σε τελική ανάλυση, ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό, οδηγώντας τον στην πιο επικίνδυνη φυλακή, αυτή του μυαλού του.
Ο Βόυτσεκ, έργο τραύμα και κραυγή αγωνίας, βάζει στο μικροσκόπιο και αποδομεί ολόκληρο το θρησκευτικό, στρατιωτικό, επιστημονικό και οικογενειακό οικοδόμημα της σύγχρονης κοινωνίας, όπου η βία και η εκμετάλλευση βρίσκονται στον πυρήνα των ανθρώπινων σχέσεων κάθε είδους.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣΣΗΜΕΙΩΜΑΕΙΚΟΝΕΣVIDEOINFOΤΥΠΟΣ

Συντελεστές:
Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Δραματουργική επεξεργασία: Ομάδα Σημείο Μηδέν
Μουσική: Δαυίδ Μαλτέζε
Σκηνική εγκατάσταση: Γιώργος Κολιός
Κοστούμια: Ηλίας Παπανικολάου
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Κατασκευή σκηνικού: Χαράλαμπος Τερζόπουλος
Χειριστής φωτός: Δημήτρης Σταμάτης
Photo credits: Αντωνία Καντά
Video & trailer credits: Χρυσάνθη Μπαδέκα

Διανομή:

Μελέτης Ηλίας: Βόυτσεκ

Ελεάνα Γεωργούλη: Μαρία

Δαβίδ Μαλτέζε: Λοχαγός, Αρχιτυμπανιστής

Δέσποινα Χατζηπαυλίδου: Αντρές, Γιατρός, Θεατρίνος

 

ΒΟΫΤΣΕΚ
Το τραυματισμένο σώμα

Βόυτσεκ: « (…) μόνο και μόνο επειδή υπάρχει η παύλα ανάμεσα στο ναι και ξανά πάλι ναι – και όχι, ναι και όχι, ναι και όχι. Φταίει το όχι για το ναι ή το ναι για το όχι; Πρέπει να το σκεφτώ.»

 

Βόυτσεκ, έργο-τραύμα, σκηνές γραμμένες στον ρυθμό ενός παραληρήματος σε εξέλιξη, χωρίς καμιά λογική διαδοχή. Θραύσματα λέξεων, ανθρώπων και τόπων, μας οδηγούν απευθείας στο κατακερματισμένο σύμπαν μιας βαθιά πληγωμένης ύπαρξης.

 

Βόυτσεκ, σώμα-τραύμα, ένα άθυρμα που βαδίζει καιόμενο και παραπαίει μες στην απόλυτη σιωπή, εκεί που «νέκρωσε ο τόπος».

Έκρηξη απόγνωσης ή κραυγή αγωνίας;

Ο κόσμος του στρατοπέδου που ζει ο Βόυτσεκ έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κολαστηρίου, ενός άγονου τοπίου βίας, όχι πολύ διαφορετικού από τις σύγχρονες κοινωνίες:

-φτώχεια σε σημείο εξαθλίωσης

-εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο

-ανθρωποπειράματα

-εγκλεισμός μέχρι θανάτου.

 

Τέτοια είναι τα υλικά που διαμορφώνουν την θρυμματισμένη ταυτότητα του «υποκειμένου Βόυτσεκ».

 

Γιατί ο Βόυτσεκ δεν εξεγείρεται; Γιατί δεν στρέφει τα πυρά του ενάντια στους βασανιστές του; Η κοινωνία της επιτήρησης, το θρησκευτικό και στρατιωτικό δίκαιο, μέσα απ’ τα οποία σκέφτεται και υπάρχει ο Βόυτσεκ, έχουν αφαιρέσει απ’ το μυαλό του κάθε δυνατότητα εξέγερσης, ακόμα και ως σκέψη.

 

Το αδιέξοδο, όμως, μέρα-τη-μέρα μεγαλώνει. Ο Βόυτσεκ ζητάει απεγνωσμένα τη ζεστασιά της ανθρώπινης παρουσίας, παλεύει να συναντήσει τον Άλλον που έχει απέναντι του – τη γυναίκα του Μαρία ή τον φίλο του Αντρές – αγωνίζεται να επουλώσει το τραύμα της κατακερματισμένης του ύπαρξης. Μάταια. Στο αποκορύφωμα του παραληρήματος του, ο Βόυτσεκ δολοφονεί τη γυναίκα του λόγω μοιχείας, στρέφεται ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό κι όχι ενάντια στους βασανιστές του.

 

Το υπαρξιακό αδιέξοδο ενός παρία της κοινωνίας, μετατρέπεται σταδιακά σε τραγωδία του ανθρώπινου όντος, ώσπου τίθεται σε όλη του την ένταση το αγωνιώδες και βασανιστικό ερώτημα: «Προς τι ο άνθρωπος;»∙ αυτό το ερώτημα που δεν μας αφήνει να εφησυχάσουμε, που δεν μας αφήνει να δεχτούμε την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, που μας οδηγεί στη ρήξη και την άρνηση και μας ωθεί να θέσουμε με τον πιο εμφατικό τρόπο το αίτημα για καθολική χειραφέτηση των ανθρώπων όπου γης.

 

Σάββας Στρούμπος

 

*Οι φράσεις στα εισαγωγικά είναι από το κείμενο του Βόυτσεκ, μετάφραση Ι. Μεϊτάνη.

Τοποθεσία: Νέος Χώρος Θεάτρου Άττις, Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο, Αθήνα (πλησίον Μετρό Μεταξουργείο)
Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014, ώρα: 21.15
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15, Κυριακή στις 19.15

Επιπλέον παραστάσεις μέσα στις γιορτές: Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014 και  Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015, ώρα 21.15

Διάρκεια: 70′
Πληροφορίες-κρατήσεις εισιτηρίων: 210-3225207 & 6942841714
Τιμές εισιτηρίων: 12ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑμΕΑ)

 


Συνεντεύξεις – Κείμενα:

Συνέντευξη του Σάββα Στρούμπου στον Σπύρο Κακουριώτη για την “Αυγή”
Συνέντευξη του Σάββα Στρούμπου στον Γιάννη Μόσχο για το “Click at Life”
Συνέντευξη του Δαυίδ Μαλτέζε στην Μαρώ Τριανταφύλλου για την “Εποχή”
Συνέντευξη της Ελεάνας Γεωργούλη στην Γεωργία Οικονόμου για το “E-go”
Συνέντευξη του Μελέτη Ηλία στην Ερριέττα Μπελέκου για το “Culture Now”
Συνέντευξη της Δέσποινας Χατζηπαυλίδου στον Αλέξανδρο Στεργιόπουλο για το “Περιοδικό”
Συνέντευξη του Δαυίδ Μαλτέζε στην Χριστίνα Γαλανοπούλου για την “Lifo”
Συνέντευξη της Ομάδας Σημείο Μηδέν στον Άγγελο Καλοδούκα για το Left.gr
Συνέντευξη του Σάββα Στρούμπου στην Ηλέκτρα Ζαργάνη για το Κουτί της Πανδώρας
Κείμενο του Σάββα Στρούμπου για τον “Βόυτσεκ” στο Only Theatre
Κείμενο του Σάββα Στρούμπου για τον “Βόυτσεκ” στο Art Play
Συνέντευξη του Μελέτη Ηλία στη Χρύσα Φωτοπούλου για το OnlyTheater
Συνέντευξη της Ελεάνας Γεωργούλη στην Έφη Μαρίνου για την Εφημερίδα των Συντακτών

 

Κριτικές:

Κριτική του Λέανδρου Πολενάκη στην “Αυγή”
Κριτική της Χριστίνας Γαλανοπούλου στην “Lifo”
Κριτική της Στέλλας Χαραμή για το “Spirto”
Κριτική της Ελένης Πετάση για το “Clickatlife”
Κριτική της Αντιγόνης Ρώτα για το “Πριν”
Κριτική Παρουσίαση της παράστασης στο blog “The Monster”
Κριτική της Αναστασίας Σανίκα στο Περιοδικό “Αναγνώστης”
Κριτική του Βαγγέλη Ραφτόπουλου στο “Thessaloniki-Portal”
Κριτική της Αγγέλας Μάντζιου στο “Thessaloniki-Portal”
Κριτική της Περσεφόνης Κυρατζόγλου στο “Beater”
Κριτική του Σάββα Πατσαλίδη για τον “Αγγελιοφόρο της Κυριακής”